Naam: Gert-Jan van den Bemd

Leeftijd: 60 jaar

Atelierpand: Bouwerijstraat 8

Discipline: schilderen, fotografie en schrijven.

Opleiding: deeltijd AKV St. Joost fotografie (2003-2007)

Wanneer ben je begonnen met tekenen en schilderen?
“Ik heb van jongs af aan altijd getekend en geschilderd. Later kwam daar fotografie bij. Mijn vader was amateur schilder en een oom van hem beroepskunstenaar. Zijn atelier was een magische plek voor mij. Het rook er naar verf en er stond een schildersezel. Hij schilderde in de stijl van Van Gogh, met dikke klodders verf.” Later verdiepte Gert-Jan zich in zwart-wit fotografie door boeken van de bieb te lenen en de kunst af te kijken van de fotografen in die boeken.

Gert-Jan wou na de middelbare school naar de kunstacademie maar zijn ouders raadden dat af. Daar kon je geen goede boterham mee verdienen. Op latere leeftijd is hij toch aan de opleiding begonnen, deeltijd naast zijn fulltime baan.

“Ik zag het als een tweede kans om toch te doen wat ik graag wil. Ook bracht het me een dilemma. Ik werkte toen nog als wetenschappelijk onderzoeker bij het Erasmus MC maar wilde meer met kunst gaan doen. Ik ben toen wetenschapsjournalist geworden, dat kon ik parttime doen naast het maken van kunst. En zo ben ik steeds meer tijd gaan besteden aan het tekenen, schilderen en schrijven en steeds minder tijd aan de journalistiek.”

Nu werkt hij fulltime als schrijver en kunstenaar. Onlangs kwam zijn nieuwste boek uit: “Lex”.

Wat inspireert jou?
“Ik observeer graag, noteer dan mijn gedachten en vroeg of laat komt daar dan een verhaal uit. Later komt daar dan weer een schilderij uit.

Ik hou van dwalen en kom dan juist graag op de lelijke plekken, de rafelrandjes van een stad. Plekken waar mensen steken hebben laten vallen. Imperfectie vind ik interessant.

Mijn schilderijen zijn ook geen perfecte weergaven van de werkelijkheid maar meer een impressie van een ruimte of een beeld. Een vlekkenpatroon vind ik veel interessanter om naar te kijken dan een perfect schilderij. Ik streef geen perfectie na, misschien omdat ik het niet kan!”

“De neiging van mensen om hun tekortkomingen te camoufleren vind ik interessant. We zijn veel bezig met de buitenkant. Als je kijkt naar kleding, make-up, het asfalt in de straat, alles wordt gladgestreken. We maken herrie om de stilte maar niet te horen want de stilte is confronterend.”

Hotelkamers (vooral in armoedige hotels) zijn voor Gert-Jan ook een eindeloze bron van inspiratie. Ze staan volgens hem voor verlangen, eenzaamheid en weemoed. Hij vindt het een mysterieuze plek. Je bent er anoniem, je hebt buren, je kent ze niet maar je hoort ze soms wel.

Wat vind je fijn aan jouw werkplek?
“Op de kunstacademie vond ik studeren met anderen fijn, maar ook werken met anderen vind ik prettig. Daarom ben ik blij dat ik nu een groepsatelier heb.” Een plek in een grote ruimte die je deelt met anderen. “Schrijven is een eenzaam beroep, het is fijn om wat mensen om me heen te hebben als ik schilder of teken.”

Hoe ga je te werk?
“Tijdens het wandelen denk ik na over het schrijven. Maar over mijn schilderwerk denk ik nooit na. Als ik vast zit met schrijven ga ik schilderen. Dat is minder rationeel, ik ga uit van het toeval. Een mislukte lijn gebruik ik dan weer of ik draai het doek om, zo kan er een nieuw beeld ontstaan. Bij schrijven kan dat niet. Als het mislukt, dan is het gewoon mislukt.”

Wat zijn jouw dromen/doelen voor de toekomst?
“Ik heb geen echte doelen, meestal komt het vanzelf op mijn pad. Sommige keuzes zijn misschien niet zo strategisch maar ik doe het gewoon als het goed past op dat moment. Mensen plaatsen je soms snel in een hokje omdat je samenwerkt met een bepaalde uitgeverij of galerie, waardoor je gedwongen wordt bepaalde keuzes te maken. Ik heb het geluk dat ik kan maken wat ik wil en niet hoef te maken om te verkopen.”

Als je terug kijkt, had je dan andere keuzes gemaakt?
“Nee, niet echt. De wetenschappelijke kant vind ik nog steeds interessant, mijn neiging om dingen te onderzoeken is gebleven. Ik vind het fijn om me ergens in vast te bijten, bijvoorbeeld door een personage uit mijn verhaal te leren kennen. Werkt het personage bijvoorbeeld in een kerncentrale dan geeft mij dat een alibi om die wereld te gaan ontdekken.”

Heb je nog een advies of tip voor mensen die jouw vak willen gaan uitoefenen?
“Wees realistisch, van de verkoop van je werk kan je moeilijk leven. Probeer je daar niet in vast te bijten want dan wordt het een frustratie. Creëer een situatie waarin je niet financieel afhankelijk bent van de verkoop van je werk, zodat je vrij bent om te maken wat je wilt.”